Vanochtend moest ik wederom naar de verloskundige. Bij deze praktijk werken ’n stuk of 6 zéér vriendelijke dames en 1 enórme héks! En je ráádt ’t al, vanochtend kwam ik voor ’t éérst in aanraking met deze gruwel! Wist ík veel! Erik en ik kwamen die kamer binnen en ik weet inmiddels al, dat ik de stoel aan de zíjkant van het bureau moet hebben, zodat de desbetreffende verloskundige béter bij je kan om bloeddruk e.d. te meten. Dit keer stond de stoel wel héél erg vreemd dus ik wilde ‘m goed schuiven, begínt dat méns te schreeuwen NÉÉÉÉÉÉÉÉ!!! LÁÁT STÁÁN, JE MOET DÁÁR ZITTEN ÁNDERS ZIT JE TE VER WEG… blablablabla…. ehm… ókay!

Daarna begon ze ’n enórm zeikverhaal over dat íedere beroepsgroep ’n CAO heeft behálve de vroedvrouwen en hoe zwáár ze ’t allemaal hebben, blablablablabla…. Toen kwam ze nog met de enórm vríendelijke vraag “jah eh, wát ga je nou doen, ga je nou thuis of in ’t ziekenhuis bevallen?” Ik vertelde haar dat ik dat nog niet wist en dat haar collega’s mij verteld hadden, dat ik dat tot op ’t laatste moment mocht beslissen. Haar reactie: “NOU, LEKKERE COLLEGA’S HEB IK WEER!!!”

<DJIEZUS, HEB ÍK DAT??? Ik keek Erik regelmátig aan met ’n blik van “WHÁT THE F***???” Ennieweej, gelukkig duurde ’t állemaal niet zo lang en konden we weer snél die kámer uit. In de wachtruimte sprak ik nog ’n paar x m’n verbazing richting Erik uit, wat ’n enórme héks ik deze vrouw vond en dat ik haar ABSOLUUT NÍET bij mijn bevalling wil hebben. “yep”, zei hij, “never a dull moment with Mrs. Berendrecht!” Hij bleek haar dus al te kennen, ze schijnt nl. zowél Sacha als Luca te hebben gehaald. En niet alleen híj, maar ook ’n paar andere vrouwen in die wachtruimte wisten, ongezien, over wie ik ’t had. Ja nee, ze was wél erg goed in haar vák! Hou nou toch óp! Nah, ’t kan me niet schelen en hoe ’t gebeurt, gebeurt ’t, maar deze bitch wil ik écht niet bij de geboorte van m’n kind hebben!!! NO F*CKIN’ WAY!! Dat mens heeft volgens mij ook al járen de pensioengerechtigde leeftijd, DÓE DAAR ‘S WAT MEE!!!

Daarná was ’t tijd voor léuke dingen, ik ben nl op kraamvisite geweest bij kersverse ouders Cynthia en Toine om Juul te bewonderen. Jongens jongens, wát ’n schóónheid!!! En wat ’n práchtgezicht, die 2 trotse ouders!!! Daar smelt je écht bij weg, al zou ’t buiten -30 zijn!!

Valt ’t héél erg op dat ik ’t allemaal nog ’n tikkie onwennig vind? Ik vertelde Cynth, dat ’t me wel scary leek om zo’n klein hummeltje vást te houden. Prompt kreeg ik Juultje natuurlijk in m’n armen gelegd “hier, ga dan maar alvast ff wennen!”. HELP!!! ’t Voelt allemaal nog zo nieuw, zo eng en zo klein!!! Terwijl ze eigenlijk alléén maar héél lief en héél vredig op m’n arm lag te slapen. Juul is ’n ábsolute schoonheid!! Goed gedaan, C & T!!!

Jemig… en zo’n klein hummeltje heb ik dus zélf ook over ’n paar weken… ***ZUCHT*** Verstándelijk wéét ik ’t ook wel maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ’t idee nog héél erg onwerkelijk vind…