Misschien is ’t héél naief maar als je eind maart richting Zuid Franse Alpen gaat, mág je toch een b’tje behoorlijk weer verwachten, lijkt me… De eerste dagen wás dat ’t ook wel maar dinsdag begon ’t toch flink te betrekken en binnen korte tijd kwamen de eerste sneeuwvlokken naar beneden… Daar bleef ’t niet bij.

Maar goed, al met al was ’t wel héérlijk. Ook ’t feit dat we in de bezemkast waren weggestopt, kon me eigenlijk niet zoveel schelen. Sterker nog: ’t hád wel wat. We konden er eigenlijk wel om lachen.

Ik ben gewoon errug blij dat ik tóch m’n zin heb doorgedrukt en dat we tóch nog op wintersport zijn geweest wanteh… ik vraag me ernstig af, wanneer dat ooit weer ’s gaat gebeuren…

Nog ff ’n fijne sfeerimpressie: Erik skiede in mijn ogen véél te snel en véél te goed, dus toen heb ik z’n beentjes maar geamputeerd! Maar vérder was ’t bést gezellig hoor!