Afgelopen zomer had zus Luca van zomerschool ’n Ipad te leen. Daarnaast had opa laatst ook al ’n tablet (geen ipad) gekocht en Jonne was daar nogal door gefascineerd. Hij wilde ook ’n “tebbullut”. De bittere waarheid is natuurlijk dat wij, arme verschoppelingen hélemaal geen geld hebben voor dit soort uitspattingen… achja, ’t leven is hard…

Toen ik weer eens z’n kamer aan ’t opruimen was, en de grote bak met “Thomas de trein” spullen zag staan, waar hij toch nooit meer mee speelde, kreeg ik plots een fantástisch idee, al zeg ik ’t zelf! Als hij ’t goed vond, konden we deze enórme, in de loop der jaren verzamelde voorraad rails, huisjes en treinen op Marktplaats zetten en voor de opbrengst daarvan, mocht hij dan ’n “tebbullut”. Dat zou dan wellicht geen Ipad of Samsung Galaxy worden, tegenwoordig zijn ‘r voor minder ook héél behoorlijke tablets op de markt (dacht ik toen nog).

Na enkele weken bedenktijd (nix één nacht ijs!!!) hebben we de spullen idd te koop gezet en vingen daarvoor het niet mis te verstane bedrag van € 150,- Natuurlijk had ik me in de tussentijd al georrienteerd op wat je daar zoal voor kon krijgen en had gezien dat de Bart Smit een hele leuke te koop had staan. Dus die ben ik, gelijk nadat het geld was overgemaakt (en voordat het per ongeluk aan iets anders zou kunnen opgaan), gelijk gaan halen. Jonne hélemaal blij!

Er moest alleen wél e.e.a. aan gebeuren om er het nodige op te installeren. Helaas ging dat niet zonder slag of stoot vanwege ’n erbarmelijke verbinding met de Wi-Fi. Sterker nog: op eoa manier werd de verbinding met onze laptops constant verbroken, zodra we het nieuw aangeschafte apparaat aanzette. Dus toog ik de volgende dag naar de Bart Smit en kreeg gelukkig zónder enig probleem een nieuwe mee. Maar ook daar lukte het niet écht mee. En zo ging ik de dag ten derde male richting de Bart Smit om uiteindelijk mijn geld terug te krijgen. 

Toen ben ik ’s op Marktplaats gaan zoeken en vond voor ’n héél leuk prijsje (goedkoper dan die tablet) een Ipod 4. Voor de mensen die niet weten wat ’n Ipod is (oudere generatie leest ook mee hé): dat is dus nét zoiets als een Iphone, je kan ‘r alleen níet mee bellen. Maar dus wél alle spelletjes op doen, foto’s mee maken, enz. Een kleine Ipad dus. En online kan hij alléén op de Wi-Fi, niet op 3G ofzo. Dit leek me hélemaal fantástisch, wetende dat Jonne ook altijd zeurt of hij op mijn telefoon mag spelen.

Maar om éérlijk te zijn, durfde ik ‘m niet zo goed in m’n eentje op te halen, whahahaha! Tja, je wéét ’t níet, straks is ’t ’n “gevalletje van de wagen afgevallen” en sta je ergens in de ghetto’s van Schiedam met ’n Magnum 747 tegen je slaap! Nix Ipod!
Gelukkig wilde één van de papa’s van ’n meisje bij Jonne op school (waar ik ook élke dinsdag en Erik donderdag mee in de kantine van ’t zwembad zit omdat de kids dan zwemles hebben) even met me mee 😉 en is alles hélemaal goed gekomen!

Maargoed, om ’n lang verhaal nog enigszins langer te maken: zoonlief is nu dus de gelukkige bezitter van ’n heuse Ipod en is zo trots als ’n aap met… nah, vul die zélf maar in 😉