"…omdat ik vind dat ze leuk schrijft en ik denk dat ze hier ook wel wat van kan maken." schreef ze destijds. En zo werd mij voor ’t eerst ’n zogenaamd "stokje" toegeworpen. Ohjee… op zich wel ’n compliment. Maarja, hou dat niveau maar ’s vast, hihi.

Ennieweej, dat stokje vroeg mij dus om 6 vreemde eigenschappen van mij prijs te geven. "6 maar?" vroeg vriendlief. Hij wist natuurlijk moeiteloos meerdere, in mijn ogen héle normale dingen, op te noemen. Maar goed, ik heb ‘r ’n paar gevonden, naar mijn idee nix schokkends maar misschien dat ’n vreemde ze toch op z’n zacht gezegd, ’n tikkie merkwaardig zou kúnnen vinden.

1) Ik wil met de rechter kant van ’t bed tegen de muur aan liggen.
De meeste mensen zetten hun bed min of meer in ’t midden van de kamer. Okay, hoofdeind tegen de muur maar wél zo, dat je aan beide kanten in en uit bed kan stappen. Ik niet. Ik móet tegen de muur aan liggen. Ook op vakantie dus ja óók in ’n tent! Voor zover mogelijk… Maarja, ik wil natuurlijk ook iets hebben om o.a. m’n flesje water e.d. op te zetten, dús daar hebben we iets voor gecreëerd (zie foto). Hártstikke handig! Uitstappen doe ik wel aan ’t voeteneind. Dat was overigens tijdens m’n zwangerschap wel ’n tikkie onhandig, met náme toen ’t bed op ’n gegeven moment op klossen stond. Dat kan je hier en hier teruglezen. Maargoed, waarom ik dat wil? Dan kom je gelijk bij m’n 2e vage eigenschap:

2) Ik verzamel allerlei kussentjes in m’n bed.
Qua bedden ben ik ’n verwend meisje! Maarja, wat wil je? Mijn ouders hadden vroeger ’n woninginrichtingzaak en wij hadden dus góeie matrassen en goeie kussens!* Naast m’n hoofdkussen heb ik nog ’n kussentje voor in m’n rug, ’n kussentje voor onder m’n elleboog (ik slaap altijd op m’n rechter zij en als m’n elleboog dan naar beneden hangt, krijg ik last van m’n schouder, het voedingskussen… enneh… nog 2 geloof ik. En als ik dus níet met 1 kant van ’t bed tegen de muur aan lig, dan… juist, u snapt ‘m al: vállen al m’n kussentjes uit m’n bed! Bovendien vullen ’n paar van die kussentjes ook weer de ruimte tussen matras en muur op. (’t ledikant is nl áltijd breder dan de matrassen hé) M’n hoofdkussen én het rug- en armkussentje neem ik ook altijd mee op vakantie. Zelfs al blijf ik ergens maar 1 nachtje slapen.

Dan naar ’n heel ánder soort eigenschap:

3) Ik parkeer ’n auto liever áchteruit in.
Is dat héél gek? Mwah, ik weet ’t niet. Zelfs achteruit file parkeren op de gracht vind ik nog makkelijker dan gewoon vooruit inparkeren. Je kan ‘m ook véél rechter neerzetten. En je kan zéggen wat je wil maar ik ben ‘r ook best goed in. ’t Is vaak voor mij ’n soort sport om onze ordinaire burgerbak (laguna station) in de meest kleine gaatjes te parkeren en eerlijk is eerlijk: dat gaat eigenlijk altijd héél goed! Daar kan ménig man ’n puntje aan zuigen. Pûh! Dat je daarna via je achterbak je auto uit moet omdat je wel héél krap staat, is weer ’n heel ánder verhaal!

4) Bekers op kleur
Okay, ik geef toe, ik heb ’n tik! Wij hebben nl ’n paar van die setjes multifunctionele gekleurde Ikea bekers en die wil ik altijd op kleur in de kast hebben staan. Erik en de kinderen hebben die tik niet, dus die doen dat niet. Is niet erg, dan doe ik ’t wel! Sterker nog: bij mijn vorige baan hadden ze, ik dénk wel 20 van die setjes (dat is dus 20 x 6 bekers = 120 bekers…hmm, da’s wel héél erg veel, okay paar minder dan!) en als ik me verveelde (wat herháaldelijk voorkwam) ging ik die bekers maar op kleur zetten! Uiteraard tot grote verbazing van mijn collega’s… maarja… we hadden wel meer dingen niet gemeen.

En na háár ontboezeming durf ik ook wel. Ik voelde nl ’n bepaalde herkenning:

5) Ik ben erg eerlijk.
Je zou ’t ook kunnen omschrijven als "ik bezit ’n uiterst geringe hoeveelheid diplomatie!" Je zóu ’t een familietrekje kunnen noemen. En wat Kim ook al zei "Als je mij naar mijn mening vraagt krijg je in elk geval altijd een eerlijk antwoord, dat is duidelijk." Yep, bij mij ook. Alleen is dat soms niet het antwoord dat men had wíllen horen. Ik zou misschien ’s wat vaker ’n "sociaal wenselijk antwoord" moeten geven. Of ’t soms nét ff ánders moeten verpakken. Niet eerlijk, wél wenselijk soms… váák zelfs. Schijn je ’n stúk verder mee te komen. Maarja, die antwoorden komen meestal pas in m’n hoofd op, als het andere er al uit is… soms grappig, soms héél vervelend. Ik bedóel ’t overigens ook nooit naar. Intégendeel. ’t Is alleen ’n typisch geval van "ut-komp-wat-rot-mun-strot-uit!" Ohwell, thats me. Lurn to live with it. Tracht ik ook al járen!

En dan de klapperrrrrrrrr van de week:

6) Ik ben gék op rauwe kipfilet!!!
Yep, je leest ’t goed, rauwe kipfilet! Rauw gehakt, ook héérlijk! Tijdens m’n zwangerschap moest ik natuurlijk met van álles stoppen: ik mocht niet meer roken, ik mocht geen wijntjes meer drinken. Jammer, maar ’t ging me vrij eenvoudig af, gek genoeg. Waar ik, geloof ik, nog de meeste moeite mee had, was, als ik kipfilet stond te snijden om te bakken of als ik gehakt pakte om te bakken, om niet ’n rauw stuk in m’n mond te stoppen! Tja, sorry! I know, i know, stom, gevaarlijk, salmonella e.d. Ik heb ’t dan ook niet gedaan. Maar volgens mij ben ik daar hártstikke imuun voor. Ik heb ’t vóór m’n zwangerschap al zó vaak gegeten, en zó vaak mazzel hebben lijkt me ietwat onwaar-schijnlijk! Als wij vroeger thuis met de feestdagen ofzo gingen fonduen (dat is gourmetten avant la letre), kregen we allemaal ’n bakje vlees naast ons bord. Mijn bakje kipfilet was meestal al leeg voordat het ’t vet geraakt had. En qua gehakt: je eet toch ook tartaar? En haring, sushi… da’s toch ook rauw?! Tja, misschien ben ik in ’n vorig leven wel Neandertaler geweest. Gewoon op jacht, je slacht ’n dier en je eet ‘m op! Lijkt me stug dat ze zo’n besie op de bbq gooide. Dat verklaart dan misschien ook mijn gebrek aan diplomatie! 😉

Nah, volgens mij heb ik nu wel genoeg ontboezemingen losgelaten. Nu moet ik gaan bedenken aan wie ik dit stokje door ga geven. Dat zal nog niet eenvoudig worden want volgens mij heeft iedereen ‘m wel zo’n b’tje gehad. Toch ga ik maar ’n paar gokjes wagen.

Kees: op zich vind ik zijn fascinatie voor Duits voetbal al behóórlijk vreemd. Benieuwd wat er nog meer voor ráre gewoonten achter deze Haarlemse leraar Engels / papa van Aron, Ruben en Eva zit.

Joris en Lia: Zij mogen ’t wat mij betreft combineren. Aan de éne kant omdat hun adsl’etje nog niet is aangesloten in hun nieuwe huis maar aan de ándere kant moeten ze daar dan wel weer ’s wat vaart achter zetten en die sites van hen weer ’s wat intensiever gaan bijhouden! O.a. met weer ’s wat nieuwe foto’s van Yuri!

Annemieke: Haar dochter Karlijn is 1 dag na Jonne geboren. Ik ben wel benieuwd naar háár rare eigenschappen! 😉

Maureen: Omdat ik ook weer vind dat zij nódig haar weblog moet opfrissen met weer wat leuke en mooie verhaaltjes van haar en haar liefje. Ze is tenslotte nét gaan samenwonen dus dan moet je toch wel e.e.a. tegenkomen van elkaar. Ze hééft er wel ’s iets over los gelaten maar er móet toch meer zijn! 😉

Bianca: Ook kersverse moeder, van Leonie. Kom maar op met je ontboezemingen.

Ilse: Ik twijfel of zij ‘m al gehad heeft. Ik las nl ’n keer ’n ontboezeming bij haar, dat ze altijd aan fris gewassen was moet ruiken, hihi! Nah, ze moet ‘r vást meer hebben!

Last but not least: my dear friend Cynthia: maar ik héb zo’n vermoeden dat jij ’n blóedhekel hebt aan dit soort stokjes dus ik weet niet of ik ‘m wel aan jou moet doorgeven! if so: sorry! 😉 (zie eigenschap 5!)

Goed, ik duik m’n mandje in! Ook zo’n vage eigenschap van me: ik leef vaak ’s nachts! Yep, ook met ’n kind gaat dat nog prima! Maar zoals je ziet kan je tegenwoordig niet meer zien hoelaat ik bepaalde berichten geplaatst heb. Kreeg daar, voor mijn gevoel, nét íets te vaak commentaar op! 😉

*het bed en de lattenbodem zijn overigens van Ikea (níx mis mee trouwens) maar ik heb ’n goed excuus: de winkel bestaat niet meer, m’n ouders zijn met pensioen dus ik kán niet eens meer bij hén terecht.

Nou héhé, hij is binnen hoor! ’t Duurt ff maar éindelijk hebben we nu ’n goeie, storingsvrije babyfoon.

Dat ding wat ik in eerste instantie op internet had gekocht heb ik eigenlijk per direct weer op marktplaats te koop aangeboden en gelukkig was ie binnen no time weer verkocht voor dezelfde prijs. Okay, ik heb ze er die babyfoon die we bij de aanschaf van ’t kamertje hadden gekregen, gratis bij gegeven. Deed ‘r tóch nix mee en dat ding stoort ontiegelijk! Tenminste, bij óns wel.

Maar déze is écht súper! Inclusief de mogelijkheid om van de "ouderunit" lichtjes en muziekjes aan te zetten! Nou alleen nog ’s uitzoeken hoe je daar je éigen muziekjes in kan zetten! Ennieweej, ik ben blij! Enneh dáár ging ’t toch om?!

…wilde ik dus ook nog vertellen over de jaarlijks terugkerende traditie van mijn vader en mij. Want elk jaar rond kerst gaan Hannes (mijn vader dus) en ik samen naar Tuincentrum Osdorp. Dat doen we al járenlang. 2 Jaar geleden, toen ik nét in dit durrup was komen wonen, dachten we dat we ook wel ergens hier naar ’n tuincentrum konden gaan maar dat was ’n grote vergissing. ’t Wás ’t gewoon niet. Vraag me niet waarom. Sommige tradities moet je gewoon in ere houden en níx aan veránderen.

Ennieweej, eergisteren was het weer tijd voor ons jaarlijkse "uitje" 😉 Moeders ging niet mee. Die houdt daar helemáááááál niet van! 😉 En ’t ís ook iets van m’n váder en mij samen, ze mág ook niet eens mee! 😉 Dus zij zou op Jonne passen; iets wat ze juist weer hélemaal gewéldig vindt! 😉 Dus beide partijen waren hélemaal gelukkig met hun lot… ehm… tóch Hannes??? 😉

Goed, en in zo’n tuincentrum zie je natuurlijk ook de nodige ehm… apárte mensen lopen. Ik zal niet ontkennen dat dát ook ’n deel van ’t "uitstapje" is hoor, ménsen kijken! 😉 Mijn hémel! Variërend van "Tante Sjaan met dochter en kleinkinderen" tot de artifarti "Mari-en-Leko-scene"! Never a dull moment at Tuincentrum Osdorp! Had daar gráág wat foto’s van genomen maar daar had ik dan weer ’t lef niet voor. Uiteindelijk, ná de koffie, broodjes én natuurlijk de oliebollen, hebben we ook nog ’n "boompjuh" mee genomen… foto volgt nog…

Tuincentrum Osdorp heeft overigens níet in hun site geïnvesteerd, dat moge duidelijk zijn, maar dat is blijkbaar niet nodig.

De taken waren weer fijn verdeeld, vanavond…

Naar aanleiding van ’n verhaaltje bij haar, moest ik ineens denken aan vorige week zondag. We zouden ff ’t centrum van Rotterdam in gaan om wat Sinterklaas-inkopen te doen… op zondag… okay shoot me!!! DOM DOM DOM!

Onderweg daar naartoe zei vriendlief "Oh, dan kunnen we Jonne mooi in de draagzak doen!" Tja… die lag nog thuis… Dus tóen maar in ’t autostoeltje op het onderstel van de wagen (kinderwagen had ook gekund maar da’s nóg groter en breder).

My goodness wát ’n ellénde! Die paden in die (speelgoed)winkels zijn zó beláchelijk smál, álles staat volgestouwd en ’t is ‘r grúwelijk druk! En als je nou ’s kijkt naar ’n zaak als Donner, toch ’n zéér grote en gerenomeerde boekhandel in ’t centrum van Rotterdam. Het is zo’n godver-géten dráma om daar met ’n kinderwagen in die lift te moeten! Overigens heeft Donner ook etages waar de lift helemaal niet komt, en jíj dus ook niet met je wagen!!! Zó raar!! Maar als je dan op zo’n etage staat waar die wél komt, de 2e ofzo, dan kom je dus met geen mogelijkheid meer met die lift naar beneden. Want naar boven zit ie vol en naar beneden zit ie óók vol! En níemand zal ook voor je uitstappen ofzo, om jou de gelegenheid te geven om met die wagen de lift in te kunnen. Ze laten je gerust ’n half uurtje staan. En als ‘r dan oudere mensen in zouden zitten, of minder valide mensen, nah, logisch, daar ís die lift ook voor! Maar néé hoor! Allemaal van die gasten die gewoon te lui zijn om te lopen, van die opgeschoten k*tkoters van ’n jaar of 16! RÓT OP, GA LOPEN!!! Ohnee, die komen niet bij Donner, dát was bij de MediaMarkt, ook al zo’n feest met ’n wagen!

Ik heb die dag méérdere keren gedacht, je zal maar in ’n rólstoel zitten! Er zijn toch maar bár weinig winkels die daar qua inrichting en product-opstelling rekening mee hebben gehouden… da’s bést gék, vind je niet?!

Goed, de standaard van de tummitub is inmiddels verkocht. De tummitub zélf niet, want die hadden ze al. Nah, mooi want, zoals ik van de week al vertelde, eigenlijk wilde ik díe toch liever niet kwijt.

Marktplaats is ’n mooi medium, ik heb ‘r zelf ook regelmátig dingen ge- en verkocht. Maar dat je helemaal vanuit Eindhoven naar Vlaardingen komt rijden (da’s ruim 100 km!!!), voor ’n standaard van 2 tientjes… dan wordt de benzine vást door je baas betaald! 😉

Helaas…

Mijn zoon heeft ’n práchtige eigen slaapkamer, (inmiddels inclusief glow-in-the-dark-stippen-hemel) maar heeft er nog nooit ’n nacht in geslapen. Hij slaapt nl nog steeds in de wieg en díe staat bij ons op de kamer. Wat ik al eerder schreef: in éérste instantie was dat uit nostalgische over-wegingen (m’n broers en ik hebben ‘r zélf ook in gelegen) en later uit pure gemakzucht. Maar ik vrees dat ’t niet lang meer zal duren voordat ie uit die wieg gegroeid is… ’t schiet al áárdig op. En nou ben ik (geloof ik) géén enórme overbezorgde tutmuts, maar ik vind ’t hélemaal niet leuk als ie straks naar z’n eigen kamer gaat. Ik kan nl nog zo ontzéttend genieten van die kniep-knars-oude-krakende-locomotief-geluidjes die hij in z’n slaap maakt. Dan smelt ik echt hélemaal weg! En dat komt, hoe dan ook, met ’n babyfoon tóch niet echt over.

Daarnaast is m’n verlof ook bijna voorbij. Vanaf 27 november moet ik mij weer beschikbaar stellen op de arbeidsmarkt. En óh, wat heb ik dáár ’n zín in…NOT!!! Ik snap al die meiden niet hoor, die zeggen "kom je weer ’s onder de mensen, je raakt zo in zo’n isolement, heb je ’t weer ’s ergens anders over, anders word je zo lui". Maar misschien hebben zij dan wel ’n héle leuke baan… Of ’n héél stom kind, dát kan natuurlijk ook. Ik heb dat dus niet. Ik heb géén leuke baan (heb zelfs momenteel helemáál geen baan) en al helemáál geen stom kind! Intégendeel! En ik heb ook juist ontzéttend veel aanspraak door m’n lieve kleine mannetje. Daarnaast kan ik mezelf príma vermaken en ’t ook écht wel over héél veel ándere dingen hebben! Daar heb ik helemaal geen werk voor nodig… Maarja, wél voor ’t geld, helaas. Tot mijn grote spijt, vrees ik dat wij ’t van 1 salaris níet gaan redden. Anders had ik ’t écht wel geweten hoor!

Ohja, maar wij worden mórgen weer miljonair dusseh… (duimt u ff mee? flink duimen in de goeie richting zal zeker worden beloond!;-))

In mijn nimmer aflatende zoektocht naar Glow-in-the-dark sterretjes, heb ik nu dít gevonden. Glow in the dark vérf! Mocht ik die sterretjes nou écht níet in de winkel kunnen vinden, dan creëer ik zélf wel iets dergelijks! Het leek me sowieso wel leuk om zijn naam met mooie letters op de muur te schilderen. Heb ik weer ’n nieuw dilemma: de letters op minimaal A4 grootte uit kunnen printen. Ik wil het in ’t lettertype Dolores Black, omdat we dat ook voor het geboortekaartje hebben gebruikt. Maar in Word gaat dat lettertype maar tot punt 72 en dat is bij lánge na niet groot genoeg. En van al die ándere programma’s zoals Illustrator en InDesign heb ik de bállen verstand. Ben nog op zoek naar ’n leuke GRATIS PSP versie maar ik kwam niet verder dan ’n trial versie van Paint Shop Pro Photo. (wat overigens wel weer héél erg handig is voor ’t retoucheren van rode ogen). Kortom: Ik heb nog tot 24 november officieel ouderschapsverlof. Tot die tijd ben ik, volkómen geoorloofd, leuk aan ’t freubelen. Mócht je tips hebben, dan hoor ik ze graag! Na die tijd moet ik weer ernstig aan de slag dus lamenounogeffuh…