Grappig om te zien hoe verschillend mijn kids zijn… Zoonlief loopt nl de héle dag al te stuiteren, wetende dat het straks pakjesmiddag is. Dochterlief loopt daar stuiterend doch onwetend achteraan maar wordt wat ongemakkelijk zodra ze de héle stapel cadeaus ziet liggen (laten we éérlijk zijn, wie zou dat niet hebben, ’t was best wel weer héél veel!) Nix Sinterklaasepoentjuh zingen, nix Wolle wolle tonnuh… Ze zondert zich af in ’n hoekje. En probeer haar er niet bij te halen of te lijmen met ’n cadeautje want dan krijg je ’n sneer of ’n schreeuw… Ze weet de situatie nog niet te handelen. Iets wat me op haar 2e verjaardag begin dit jaar ook al opviel.

Na ’n tijdje draait ze bij… langzaam komt ze kijken naar wat iedereen heeft gekregen en waar ze zo enthousiast over zijn. Op dát moment wordt het voor haar ook leuk en wil ze zélf ook (samen met mama) cadeautjes uitpakken. Haar ogen glinsteren bij alwéér ’n Hello Kitty-pakje of bij het badje met ’t potje voor de pop. Alles wordt vol trots bekeken en het liefst wil ze gelijk overal mee spelen.

Daarin verschilt ze dan weer niet met haar grote broer, die wil dat ook. Maar bij hém gaat het omgekeerd: zo hyper als hij in het begin is, des te rustiger hij wordt. Jonne is weer ’s snótverkouden en wordt zichtbaar moeier naarmate de middag verstrijkt.

Neemt niet weg dat het wederom ’n práchtige middag/avond is en alle aanwezigen worden weer grúwelijk verwend. Sint scoort goed met een rijk gevulde foto-agenda’s voor de oma’s (hier gemaakt en ’n absolute aanrader!!!), een wiskey voor de éne opa en ’n dvd voor de ándere opa. Voor de kids veel rode auto’s, boze vogels en schattige katjes. Het is wederom ‘n écht feest! Gelukkig hebben we óók de foto’s nog!