Er zijn natuurlijk mensen die, na lezen van onderstaand bericht, benieuwd zijn hoe ’t uiteindelijk is geweest. Het is tenslotte alweer voorbij.

Ik kan niet anders zeggen, het was, in één woord FANTÁSTISCH! Wat ’n mooie, geweldige, drukke, levendige, lawaaiige, prachtige en ook soms weer gore, bruisende stad!

Donderdag kwam ik, na wat gedoe met geld enzo (huur die 2x was afgeschreven, iets anders wat nog niet was bijgeschreven en daardoor geen geld op de rekening maar gelukkig nog wél op ’n ándere) aan op Schiphol. Daar zag ik ’n grote groep mensen staan met hier en daar ’n bekend gezicht. Dus dat moest onze groep dan wel zijn. Nadat ik had ingecheckt stond ineens vriendinnetje Hannah met fam. voor m’n neus die me kwam uitzwaaien (thx friend!!). Supergrappig hoe Jonne en Julien elkaar ook gelijk weer hadden gevonden. Ze hadden elkaar toch zeker ’n half jaar, zo niet langer, niet gezien.

Na een klein uurtje was ’t toch echt tijd om afscheid te nemen. Om grote tranendallen te voorkomen, deden we dat maar ff snel en dat ging best goed. Nougoed, doei, dag, kus kus en gaan… *SLIK*
Ennieweej, omdat we in ’t vliegtuig nix te eten zouden krijgen, besloten we achter de douane nog maar even wat te nemen. Zo leerde ik gelijk wat mensen van andere vestigingen kennen.

Aangekomen bij de gate, stond daar zo’n kleine 80 man te stuiteren van ongeduld om op pad te gaan, dat was erg grappig om te zien. En dan ga je dus vliegen he (duh!). Voor mij was het alweer even geleden (volgens mij in 2000 naar een bruiloft in de buurt van London) dus dat maakt ’t altijd spannend. Ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen wat angstig zijn voor vliegen maar ik had eigenlijk nog steeds hetzelfde gevoel als 11 jaar terug: wat een leuke kermisattractie! Trouwens: het stijgen en landen is leuk, daar tussendoor is ’t eigenlijk best saai… of klinkt dat heel blasé? 😉 Ik zat niet naast collega’s maar naast 2 (overigens best aardige) dames die met ’n groepje vriendinnen op vakantie ging. Ook leuk hoor maar collega’s was mss leuker geweest. Ik was ook absoluut vergeten om wat blaadjes mee te nemen of lekkere muziek op m’n aaifoon te zetten dus jah, dan wordt dik 3 uur vliegen al best snel heul erg saai!
Op Sabiha Gökçen werden we in 2 groepen verdeeld en met ’n tourbus naar het hotel gebracht alwaar we met veel rust, geduld en tact (NOT) onze kamers voor de komende 3 nachten kregen toegewezen. Een Nederlands sprekende turkse man ging ietwat uit z’n stekker omdat hij niet helemaal de volle aandacht en de gewenste snelle reactie van iedereen kreeg… ohwell, toen dat eenmaal voor elkaar was, keerde de rust in ’t hotel terug. Uiteindelijk kreeg ik een kamer voor mij alleen en dat vond ik eigenlijk bést wel heel lekker (er waren mensen die zo’n 1 persoonskamer van te voren hadden aangevraagd en daar een aanzienlijk bedrag voor moesten meedokken… ik niet, zou dat overigens ook nooit hebben gedaan, bij mij liep ’t gewoon zó ;-)).

Vrijdag onder de bezielende leiding van eerder genoemde “oberstormführer” (hij heette Ismaël maar door ons al vrij snel omgedoopt tot Asraël) met ’n grote groep op de culturele tour geweest naar de Blauwe Moskee, Aya Sofia en Top Kapi. Was ontzettend mooi.

Tussen de middag met een stel meiden op ’n geweldig dakterras (met uitzicht op de Blauwe Moskee en Aya Sofia) heerlijk zitten lunchen.
In de kelder van het hotel zat ’n sauna/zwembad/hammam/healthclub gevestigd dus nog even lekker in de sauna gezeten en ’n baantje in ’t bad gezwommen. En doordat ze in dat zwembad iets te enthousiast met ’t chloor waren geweest, kon je ’s avonds en de volgende dag aan de rode ogen precies zien wie daar waren geweest. Ohwell, dat mocht de pret niet drukken, je moest toch al ’n zonnenbril op ivm het weer 😉  ’s Avonds aten we met het hele spul in het hotel (lopend buffet). Daar ontstond enige verwarring omtrent de drankjes. Want terwijl wij allang, voorzien van ’n hapje en ’n drankje, aan tafel zaten, kwam de ober ietwat verward aan tafel, dat we de alcoholische drankjes toch echt zelf af  moesten rekenen. ’t Was gewoon wijn en/of bier hoor, geen interessante mixjes ofzo. Maargoed, hij kwam niet helemaal zeker van z’n zaak over, dus hebben we ’t zo maar gelaten. En dat was goed want er is niet meer op teruggekomen 😉

Zaterdag met ’n stel meiden door de stad gesjokt en uiteindelijk bij de bazaar aangekomen. Daar helaas doorheen gesjeesd omdat sommige meiden zich daar niet zo op hun gemak voelden. De verkopers daar zijn daar, op z’n zachtst gezegd, nogal opdringerig… tja, ik had ‘r niet zo’n moeite mee hoor (gewoon niet reageren) maarja, had ook weer geen zin om daar in m’n eentje rond te hangen. Achteraf bleek dat er nog iemand was, die wel langer had willen blijven, maar daar kwamen we van elkaar pas de volgende dag achter en op zondag is de Bazaar gesloten. Bietje jammer… ohwell, goed excuus om nog ’s terug te gaan.

Zondag nog wat geshopt (’n paar schattige slofjes voor dochterlief gevonden, helaas nix voor de anderen) en daarna ’n prachtige rit met ’n boot over de Bosporus gemaakt en daarna bij ’n superrelaxte loungetent, met zwembad, gezeten (nee zelf ff niet gezwommen, had geen badlaken meegenomen maar dat geeft niet)
En tja, kan ’t wel uit proberen te leggen maar, ik zou zeggen: kijk en oordeel zélf 😉

Dramátisch, is ’t niet? 😉

Daarnaast ook zelf met diverse collega’s tot diep in de nacht op terrasjes wijntjes gedronken, ” meses” gegeten en hard gelachen.

En zo zaten wij zondagavond, in tegenstelling tot donderdag niet stuiterend maar volledig uitgeblust op Sabiha Gökçen-airport, strompelde ik na een kleine vertraging, rond ’n uur of 1 richting de auto van een collega die ook richting #daarwaarikwoon reed en stortte moe maar zeer voldaan rond ’n uur of 2 in mijn hollandse bedje (uiteraard niet voordat ik mijn liefies ’n dikke kus had gegeven).

Conclusie: het waren 4 fantastische dagen die ik nooit had willen missen. Ik moet alleen mss ’s ff een ander camera’tje aanschaffen. Ik had geen zin om met die grote spiegelreflex te gaan lopen zeulen en de camera van ’n Aaifoon 3GS is gewoon niet goed genoeg voor zo’n mooie stad.