Vandaag ging ze dus voor ’t eerst naar de peuterspeelzaal. Moest je vroeger minimaal 2,5 zijn, tegenwoordig mogen ze al vanaf hun 2e. En al heeft er ’n paar maanden tussen het kdv en nu de peuterspeelzaal gezeten, eigenlijk ging ’t allemaal nét zo simpel. Natuurlijk moest ze even huilen toen ik wegging maar volgens de juf was dat zéér kortstondig en liep ze al vrij snel rond alsof ze al járen over de vloer kwam. Tot groot genoegen van de juffen die gelijk helemaal dol op haar zijn.

Enerzijds had ik niet anders verwacht maar gezien de nacht ervoor, was ’t tóch ff afwachten. Die was weer ’s elléndig! M’n meisje werd wakker op ’t moment dat wij naar bed gingen en omdat ze niet echt meer in slaap kwam, heb ik haar maar naast me gelegd en E zo gek gekregen dat hij boven in Luca d’r bed ging slapen. Nee, niet om ’t een of ánder (no worries, believe me!) maar gewoon omdat we hoopten dat we zó allemaal makkelijk verder zouden kunnen slapen. Helaas… ook dáár lag ze maar te draaien dus uiteindelijk heb ik ‘r toch maar weer in haar eigen bed gelegd waar ze uiteindelijk wel in slaap viel.
Toen ik daar nog even naast haar lag, besefte ik me dat er dus niemand in ons tweepersoons bed lag en wij beiden in ’n éénpersoontje lagen… Dat leek me ietwat overdreven dus ging ik weer snel terug in de hoop op een goede voortzetting van de nacht (Erik sliep al dus die liet ik lekker liggen).

Nog geen kwartier later stond daar zoonlief naast m’n bed. Die was wakker geworden van (wederom) groeipijnen (je zou toch verwachten dat ik inmiddels een boomlange zoon zou hebben, toch blijkt uit het bezoek aan de k.a. dat hij de laatste maanden niet echt is gegroeid) en vroeg of hij bij mij in bed mocht liggen. Nah, daar was inmiddels plek zat en om verder gedoe te voorkomen, vond ik dat op dát moment best. Die heb ik overigens wél even héél duidelijk moeten maken dat we nu toch écht gingen slapen en dat we dus níet (om 2:15 uur) naar beneden te gingen!

Kortom, ’t was een rommelig nachtje en wakker worden ging vanochtend dan ook niet écht vanzelf bij ons. Gelukkig had ik vanochtend vrij genomen. Juist omdat ik graag “aanwezig” wilde zijn bij Robin d’r eerste psz dagje.
Uiteindelijk heb ik ’n redelijk rustig ochtendje gehad. Behalve dan dat ik de IKEA / Whirlpool heb moeten bellen omdat de afwasmachine kapot is. Ook nog zoiets: wij hebben dat ding in juni 2007 aangeschaft. Op dát moment gaf Ikea 2 jaar vollédige garantie op zijn artikelen. Die garantie is in augustus 2007 verlengd naar 5 jaar. Maar wél alleen voor artikelen die VANÁF dat moment zijn aangeschaft. Je leest ’t goed, hadden wij dat apparaat 2 maanden láter gekocht, dan hadden we nog de vollédige garantie. Nú moeten we de reparatie éérst zélf betalen en dan maar soebatten of we (een deel van) de kosten van IKEA vergoed krijgen. Enerzijds denk ik dat dat wel gaan gebeuren hoor. IKEA zegt zélf al dat ze een verwachte levensduur van minimaal 8 jaar aan hun apparatuur toekennen. Maar ik zíe ’t gewoon gebeuren dat het weer zo’n gebed zonder eind wordt, dat ’t weer zo ontíegelijk lang gaat duren voordát we (een deel van) dat geld dan weer terug hebben (en hoeveel zal ’t zijn, dás natuurlijk ook nog de vraag).

Om half 12 stond ik weer op het pleintje van de peuterspeelzaal om dochterlief op te halen, die lekker aan buitenspelen was. Na nog wat te hebben gekletst met de juffen, liepen we naar het pleintje daarnaast, of te wel: het schoolplein van zoonlief. Daar stonden we blijkbaar voor spek en bonen te wachten want zoonlief besloot zichzelf voor de lunch uit te nodigen bij klasgenootje Joost (door Jonne tot mijn ellénde uitgesproken als “Jauwst”). Zodoende bracht ik alleen Robin naar papa thuis en vertrok daarna zélf richting mijn werk.

Donderdag mag ze weer… daar zal ik dan helaas niet bij zijn omdat ik dan gewoon moet werken… tóch jammer…