Allereerst wil ik iedereen héél erg bedanken voor alle lieve reacties op onderstaand bericht. Heeft me absoluut goed gedaan. De reactie waar ik om vroeg heb ik gekregen en er is me ’n hoop duidelijk geworden. Iets met sop die de kool niet waard is enzo. Maargoed, Ik ga er verder geen woorden meer aan vuil maken. Mijn oma zou zeggen “die hoek is geschoffeld, volgende zaak deurwaarder!”. Lijkt me duidelijk, nietwaar? 😉

Ennieweej, wáár waren we gebleven?

Ohja, ff voor de duidelijkheid: ik heb m’n h*ves opgeheven. Had ‘r geen zin meer in en deed er héél erg weinig mee. ‘k Heb al m’n “vrienden” wel gemaild hoor maar weet niet of de boodschap wel bij iedereen is aangekomen. Nou goed, dat merken we vanzelf wel. Wellicht weten ze de weg naar deze site wel te vinden.

Jonne heeft zijn laatste week voor de vakantie, een drukke tijd gehad. Maandag begon ’s avonds met een lampionnenoptocht door de wijk. Enerzijds best idyllisch wánt in het donker én in de sneeuw. Anderzijds wist hij niet zo goed wat hij ‘r van moest vinden. Was eerst bang dat ze verdwaald waren en de weg naar huis nooit meer terug zouden vinden. Dat viel erg mee hoor, tenslotte was Erik ‘r ook bij. Uiteindelijk vond hij ’t wel geinig. Niet meer niet minder.

Woensdagavond had ie “gala”-kerstdiner op school. Gala??? Ik heb in de afgelopen maanden tijdens speciale bijeenkomsten een paar medeleerlingen in keurige pakjes zien lopen. Keurig wellicht maar dan wél plm 6 maten te groot en dat maakte ’t wel weer hilarisch! U begrijpt, die pakken hééft mijn zoon niet. Dus ben ik van de week maar ff naar H&M gegaan voor ‘n overhempje. En nee, niet zo één met ’n stropdasje of een strikje (de lagen er écht en ‘r waren ook zát kindjes uit zijn klas die zoiets aanhadden hoor) want ook dát trek ik m’n kind niet aan!
Enfin, het was uiteindelijk erg gezellig. Zelfs aan de ouders was gedacht, vanaf ’n uur of 6 waren we welkom op het schoolplein alwaar de poffertjeskraam paraat stond. Deze poffertjeskraam leek overigens verdácht veel op het vehikel dat enkele weken geleden had gewonnen van Ameriko als brenger van de goede Sint.

Vandaag was het zijn laatste dag voor de vakantie. En niet alleen dát, het was ook gelijk de laatste dag op deze school. Na de kerstvakantie gaat Jonne naar een ándere school. Om diverse redenen.

Jonne is al een paar maanden héél erg bezig met letters, woorden, spellen enz enz. en het systeem dat ze gebruiken op zijn huidige school, begint op de leeftijd van zes jaar en zes maanden pas met aanbieden van letters en klanken. Het schijnt allemaal wetenschappelijk te zijn onderzocht hoor maar ik kan ‘r nix mee. Wat moet ik dan? Jonne verbieden om te vragen naar letters en woorden? Nee, ik hoefde ’t niet te verbieden maar ik moest het volgens de schoolleiding ook zéker niet aanmoedigen. En dat druist dus tegen mijn gevoel in. Hij vindt dát, in tegenstelling tot kleuren en knutselen érg leuk en aangezien ik ’t geen onbelangrijk deel van de ontwikkeling vind, stimuleer ik dat graag.

Daarnaast heb ik nog een hele politiek incorrecte reden. Of, eigenlijk 2. Met terugwerkende kracht kom ik terug op mijn mening over een Protestant Christelijke school. Zoals velen wellicht weten, heb ik zélf niet veel met het geloof. In mijn jeugd heb ik heus e.e.a. meegekregen, uiteindelijk voor mezelf besloten dat ik ‘r nix mee kan. In éérste instantie vond ik het wel bést dat Jonne naar ’n PC school ging. Het was voor mij niet de hoofdreden, het leek me een goeie school en toevallig was het ’n PC school. Nou, dat vond ik wel best. Daar kom ik dus op terug. Ik vind ’t eigenlijk helemaal niet best. Hij mag best wat basiskennis meekrijgen van wat de westerse beschaving nou eenmaal heeft gevormd maar liever vanuit een meer humanistisch perspectief (” iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen handelen, maar heeft ook verantwoordelijkheid voor de omgeving en voor anderen”  kijk, dáár kan ik me nou helemaal in vinden!!)

Wat mij ook opviel aan die school, was dat er érg veel “niet Nederlands” werd gesproken door de ouders die met mij op hun kind stonden te wachten. En ook daar kreeg ik hoe langer hoe meer moeite mee. Ik wil graag dat mijn kind opgroeit met en leert ván verschillende culturen maar ik durf toch stellig te beweren, dat er bij een kind een taalachterstand wordt ontwikkeld als er thuis géén Nederlands wordt gesproken. En ik durf ook met enige zekerheid te zeggen dat dat bij véél kinderen níet gebeurde. Yep, ook héél politiek incorrect. Voor de directeur waarmee wij een gesprek hadden, gelijk een reden om mij (zónder woorden weliswaar) af te schilderen als de éérste beste PVV’er. Dit is géén partij waar ik op stem, in tégendeel. Mijn stemgedrag is bedúidend linkser. Maargoed, daarover ga ik me nu niet te verdedigen. Het gesprek met die directeur versterkte mijn (onze) mening overigens wél, dat ik mij vergist had in mijn schoolkeuze en dat ik hem daar dus niet voor nix weghaal.

Kortom: na de kerstvakantie gaat Jonne naar een ándere, iets verder gelegen openbare lagere school. En nou hóór ik je denken, mééstal zijn openbare scholen zwarte scholen maar dat is in dít geval niet waar. Het is een geméngde school maar waar wél bij toelating wordt gekeken naar de taalontwikkeling van het kind (én van de ouders) tot dúsver (neeee, géén toelatingsexamen oid). Ennieweej, lang verhaal.

Enerzijds wilde ik ‘r niet téveel ruchtbaarheid aan geven maar om nou helemáál als ’n dief in de nacht te verdwijnen, vond ik ook weer geen goed idee. Dus deelde hij bovenstaande kerstkaart uit, met daaráán een chocoladekransje.

Ik ben héél erg benieuwd hoe hij ’t daar zal krijgen. Gelukkig komt ie bij 2 kindjes in de klas die hij nog kent van het kdv. Daarnaast werken ze op die nieuwe school héél veel met computers én… en dát wordt helemáál feest voor ‘m: ze hebben sinds kort een Wii!!! Hoe en wanneer ze daarmee mogen spelen, is nog niet bekend maar alleen dáárom al, weet ik zéker dat ’t wel goed gaat komen 😉