Vrijdag hadden we met opa en oma in Utrecht afgesproken bij het spoorwegmuseum. We hadden namelijk van hen de tip gekregen dat hij daar langs zou komen. En aangezien Jonne, zoals veel jongetjes van die leeftijd, groot fan is, leek ons dat wel heel erg leuk.

Toen we in Utrecht aankwamen, bleek ’t nog ’n behoorlijke uitdaging te zijn om ’n parkeerplek te vinden. We waren namelijk niet de enigen en daar was de parkeerplaats van het spoorwegmuseum niet echt op berekend dus die was al vrij snel vollédig overbezet. Maargoed, na ’n tijdje te hebben rondgereden, vonden we ’n mooi plekje voor ons vehicle (’t kost ’n paar centen aan parkeerkosten maar dan héb je ook wat!).

Ondanks dat ’t behoorlijk druk was, kwamen we toch nog wel wat bekenden tegen. De één min of meer spontaan (alsin, we wísten dat ze ‘r ook heen zouden gaan maar toch…) zoals bijvoorbeeld de buren van mijn ouders met dochter (die ik ook al mijn hele leven ken maar ook alweer ’n levenlang niet had gezien), schoonzoon en kleinzoon. De anderen vergden wat intensiever sms contact. Zo waren zij er zélf uiteraard ook. En verder was ‘r nog iemand die ik eigenlijk nog nooit in ’t eggie had gezien maar wel al ’n tijdje ken via twitter én onze wederzijdse dierbare vriend. Zoals ik al aangaf: het kostte ’n paar smsjes maar uiteindelijk kwamen we haar dan ook tegen met d’r tweeling.

Maargoed, hoe wás ’t? Nouja, wat ik zei, érg druk maar toch ook wel weer heel erg leuk. Jonne wist niet waar hij kijken moest.

• zo ging hij op de foto met de “dikke controleur”,
• had hij wel úúúren kunnen blijven spelen met de grote rails in ’t midden van het gebouw
• ging hij op de foto met klassiekers als Henry, Emily en uiteraard ook Thomas
• maar wilde hij absoluut niet met z’n hoofd door zo’n gat in ’n doek, zodat hij zélf op een treintje leek (mama en Robin wel ;-))
• stapte hij vroegtijdig uit het treintje, toen dat even stilstond maar nog niet ’t perron had bereikt
  (achja, gebeurt wel vaker met treinen, dat ze stil staan)
• keek hij, éérst vanaf de arm van oma, daarna vanaf de arm van opa, z’n ogen uit in de treinsimulator
• ging ie ook nog van ’n major snelle glijbaan
• had ie bovenal ’n héérlijke dag met opa Hannes en oma Leny

Kortom, het was ’n gezellig dagje uit. En ’t feit dat Robin d’r pakje “s(inaas)appelsap” over d’r broek had leeg laten lopen, kon de pret zéker niet drukken. Aan ’t eind van de dag waren we dan ook allemaal bést ’n tikkie gaar 😉

Morgen vertel ik hoe onze zaterdag was… héél gezellig want zij kwamen langs.