okt23 |
|
Over het leed dat kinderopvang heet, deel II |
Vandaag heb ik wederom met het plaatsingsbureau van ’t KDV gebeld. Na lang kletsen, kwamen we ‘r uit: per 1 januari nemen we alvast de woensdag en daar komt dan half februari de vrijdag bij. Zit ik nog steeds wél met de dinsdag maargoed, wie weet lost dat ook wel snel op en tot die tijd had ik gehoopt dat hij bij die gastouder zou kunnen blijven. Misgedacht. De gastouder heeft mij te kennen gegeven dat ze me bést wil helpen naar ’t zoeken van ’n oplossing maar dat afbouwen voor haar géén optie was. Het zijn 3 dagen of helemaal nix. Dus jah, waar ze me dan mee wil helpen, is me niet helemaal duidelijk. Volgens haar is ’t ook helemaal niet nodig, het gaat nu toch goed. Uhuh, zo goed, dat Jonne al begint te miepen zodra we daar de straat inrijden.
Wij zitten nu ernstig te dubben of we ‘m dan maar per 1 januari daar helemaal weghalen (Erik is ‘r ook zo klaar mee), maarja, dan moet je wél al per 1 november opzeggen. Of toch maar wachten totdat we in een keer 3 dagen af kunnen nemen. Wie weet hoelang dát gaat duren… Andere keuzes zijn ‘r niet. Ik vind ’t moeilijk. Ik baal eigenlijk zó van die gastouder dat ik ‘m daar ’t liefst per direct weg wil hebben. Maarja, ik weet niet zo goed waar ik dán met hem heen moet. Opa’s en oma’s zijn geen optie. Zucht…