okt22 |
|
Over het leed dat kinderopvang heet… |
Goed, vandaag de gastouder mijn dilemma voorgelegd. Die was daar niet echt positief over. Ze was bang dat ’t idd té druk voor Jonne zou zijn en dat zij dan weer iedere x met ’n huilend kind zat (het is nou eenmaal geen kind dat zich makkelijk aanpast… párdon???) en ze wist niet of ze daar wel zin in had… Ja eh, hoor ’s ff, ik heb ook liever dat ie in één keer overgaat naar ’t KDV maar dat gaat helaas niet. Ik voel me wéderom onder druk gezet. Eerst geeft ze aan dat ’t misschien tóch maar ’n goed idee is, om iets anders voor Jonne te gaan zoeken, nou héb ik dat, weliswaar in fases, en dan is ’t weer niet goed. Ja maar ’t ging de láátste tijd toch heel góed daar? Jah, dat ís wel zo maar ik ben m’n vertrouwen ’n b’tje kwijt. Bovendien is ’t KDV veel dichterbij en lijkt ’t me béter mbt de peuterschool tzt. Kortom: nu wordt ’t écht tijd om ‘m daar zsm weg te halen want ik ben ’t nu ’n b’tje zat.
Helaas was de afdeling plaatsing van ’t KDV vandaag niet bereikbaar om mij verder te helpen. Zodoende gaan we ’t morgen wéér proberen. Wordt vervolgd! Tot die tijd wat fijne plaatjes.