Nou héhé, we zijn eindelijk van huisarts veranderd hoor! En ook maar álle 3 tegelijk. Dat wil zeggen, we hebben voor ons álle 3 inschrijfpapieren gekregen, nou moeten we ‘r ook alle 3 "erg in hebben" dat we deze ook invullen en daarna ook daadwerkelijk afgeven bij de nieuwe huisartsenpraktijk. Ik heb ‘m van de week telefonisch gesproken. Ik denk dat ’t wel gaat goedkomen. ’t Klonk al ’n héél stuk beter dan de voorgaande artsen. En hij heeft me nú al toegezegd, áls ik die bloedtest nog stééds wil, dat hij daarvoor wél ’n verwijsbrief zal uitschrijven. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik niet weet of ’t nu nog zin heeft… nah, dát zien we dán wel.

Hoet ’t vérder gaat? Ja wel z’n gangetje. Jonne is deze week dus nog niet naar de opvang. Ik heb gisteren thuis gewerkt, vandaag was m’n moeder er, morgen ben ik sowieso vrij en vrijdag… tja óf Erik werkt weer thuis óf we vragen of zijn ouders nog ’n x willen komen.

My goodness, wat ben ik blij dat ik morgen vrij ben. Nee, begrijp me niet verkeerd, ’t bedrijf waar ik werk is best leuk, ik vermaak me er wel. Baaw ik bén bedaaw ’n bawtijh zznoddbuhkouduh, dad wihl juh died betuh! Zo erg is ’t echt in tíjden niet geweest. Waar ’t bij Jonne nu eindelijk langzaam minder wordt, gaat ’t bij mij alsmaar dichter zitten. Bij elk telefoontje wat ik vandaag aannam, was ik bang dat ik ’n enórme hoestbui zou krijgen waar ik nooit meer uit zou komen. En als ’t waar was, dat ’t na 3x niezen morgen mooi weer zou zijn, dan zouden we de komende weken ’n behóórlijke hittegolf tegemoed gaan! Helaas… volgens welingelichte kringen blijft ’t gewoon suf en herfstig.

Volgende week dinsdag gaat ie dus weer opnieuw naar de opvang. Dat zal dus weer opnieuw wennen worden want daar is hij nou alweer ’n tijdje niet geweest. Ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.

Ik zou ’t al erg fijn vinden als het slapen nou eindelijk ’s beter zou gaan. Afgelopen nacht was weer doffe ellénde. Om 4 uur vond meneer dat de nacht wel lang genoeg had geduurd en zette ’t op ’n blèren! Dit heeft zéker tot ’n uur of 6 geduurd, toen zag hij in dat nog ’n tukkie doen hélemaal geen verkeerd plan was. Dus toen hadden we fijn nog ’n héél uur voordat de wekker alweer afging. U snapt, dit, tesamen met mijn huidige verkoudheidsstatus, maakte mij géén blijer mens!

Goed, voor ’t geval dat me dat komende nacht wéér overkomt, ga ik zo maar ’s m’n bedje opzoeken. Al vraag ik me af of ik kan slapen met zo’n dicht hoofd. Morgen maar weer ’s ouderwets ’n flesje Otrivin gaan halen. Kan me de tijd niet heugen dat ik dát heb gebruikt… al kan ik de "smaak" in gedachte nog moeiteloos naar voren halen.