Vanmorgen zag ik al wat vlekjes zitten en dacht wederom tja, ’t kunnen ook muggenbulten zijn. Toch vond ik ’t verdacht. Maargoed, ze oogde niet ziek en ik moest naar de tandarts dus ik waagde ’t erop dat ’t onschuldig was. Maar bij aankomst op ’t KDV was ‘r voor de leidsters maar weinig nodig om te concluderen dat ’t hier toch écht weer om ’n gevalletje waterpokken ging. Déze keer is Robin dus aan de beurt! Joepie de poepie!!! (overigens kan je goed zien dat ’t daar heerst of geheerst heeft want je ziet ‘r állemaal kindjes rondlopen met plekjes en korstjes in ’t gezicht ;-))

In principe mag ze dan bést blijven (alsof je dat zou willen) maar toen we voor de zekerheid tóch ff gingen kijken of ze verhoging cq koorts had (ik had thuis gevoeld, toen was ze níet warm), kwam de meter al héél snel in de buurt van de 38 en bij 38,5 word je geacht om je kind op te komen halen cq thuis te houden. Dat wilde ik uiteraard niet afwachten dus nam ik haar gelijk weer mee rechtsomkeert. Vette pech voor de tandarts, die afspraak heb ik toen maar ff verzet.

Of ze ‘r érg ziek van is? Tja… vanmorgen vroeg dus nog niet. Ze heeft de hele dag goed gegeten/gedronken maar ook wel weer érg veel geslapen. En de periodes die ze wakker was, was ze wel ’n tikkie zeurderig en peeuwerig. Er is wel duidelijk ’n verschil met 2 weken terug, toen ik dácht dat ze ’t had. Nu heeft ze bedúidend meer plekjes. Ennieweej, ik hoop van hárte dat ze ’t níet zo erg als Jonne krijgt maar dat ze ‘r dan wél gelijk vanaf is. En dat ze ’t dus níet over ’n paar jaar nóg ’n x krijgt, omdat ze ’t nu in haar eerste levensjaar krijgt. Wordt vervolgd en ook de eventuele foto’s volgen later.

Nog ff over ’t KDV. Vandaag nog maar ’s met het overkoepelend orgaan gebeld. Doordat ik zo vast zit aan die 3 dagen, heb ik de grootste moeite om een passende baan te vinden. Er is bij ’n potentiële werkgever áltijd wel één dag die niet overeen komt met de dagen waarop ik beschikbaar ben. Maar bij navraag is gebleken dat het gewoon níet mogelijk is om op korte termijn te wisselen. En ook om ze nu voorlopig niet te laten gaan, is geen optie want dan komen ze weer onderaan de wachtlijst te staan. Het is écht geen onwil of starrigheid van ’t overkoepelende orgaan. De dame die de plaatsingen regelt, is zéér bereidwillig om met me mee te denken en heeft me destijds héél goed geholpen bij de plaatsing van Jonne maar er is gewoon écht geen plek. Kortom: het wélbekende kip-ei verhaal. Gekmákend! Zijn er geen secretariële dames in de buurt (regio 010 / 070), die met mij ’n duofunctie koppel wil vormen? Jij de maandag en de donderdag en ik de dinsdag, woensdag en vrijdag… ROEPT U MAAR!!!