feb9 |
|
| Zzzzlaaaappp zzzzzacht…. |
Dat Jonne geen gemakkelijke slaper is, dát weten de meeste lezers inmiddels wel. Daarin lijkt ie nou eenmaal ernstig op mij. Althans… van vroeger dan hé, ik heb m’n schade inmiddels wel ingehaald. ’t Is vaak niet helemaal op de tijden dat ’t gros van de menschheid ook slaapt, maar dat dóet er niet toe vind ik. Nú zéker niet!
Maargoed, hoe kóm ik hierop? Tot voor kort, toen buik en rug het nog toelieten, bracht ik Jonne meestal naar bed. We hadden ’n soort van ritueeltje: na ’t omkleden, tandenpoetsen e.d. (dát doen Erik en ik nog stééds samen) zat ie nog ff lekker bij me op schoot in de stoel en dan legde ik ‘m op bed. Maargoed, sinds de explosieve groei van buik en helemáál met die fijne rugpijn, gaat Erik met ‘m zitten. En met liefde hoor. Jonne is momenteel tóch al zo’n papa’s kindje.
De laatste weken wordt ’t voor Erik wel steeds moeilijker om die kamer weer te verlaten. Zodra hij weg wil sluipen, wordt Jonne weer hélemaal wakker en zet ’t op ’n brullen. Ik zie ’t gewoon als uitproberen van ‘m en daar moet je natuurlijk niet al te veel aan toegeven anders kom je ‘r nooit vanaf. Ook komt ie ‘r nog regelmátig uit. Gelukkig zitten alle hekjes wel dicht maar dan komt ie naar ónze slaapkamer, waar ik vaak met m’n laptopje op bed lig. Meestal roep ik Erik dan (of ik bel ff naar beneden ;-)) zodat hij ‘m weer terug kan leggen… ’t gaat namelijk niet zo gemakkelijk en ik kan ‘m, met míjn rug, écht ff niet tillen.
Vanavond kwam ie ook weer naar onze slaapkamer. Voor de 2e keer. In z’n slaapzak kwam ie aangeschuifeld inclusief speentje, kussentje en z’n Tutteflut (ja, meneer was voorbereid op pad gegaan). Nou wilde ik níet weer Erik roepen, die wás al zo’n tijd met ‘m bezig geweest en die had ook wel ’s ’n wat rustigere avond verdiend. Dus heb ik alle lichten uit gedaan, laptopje opzij gelegd, tv uit en ‘m naast me in bed gelegd. Het duurde wel ff voordat ie ging slapen en hij lag ook wel wat te draaien maar verder was ie wél rustig. Wat wel scháttig was, iedere x als ie zich met z’n rug naar me toe keerde, kwam na kórte tijd tóch dat handje om te voelen of ik ‘r ook nog wel lag 😉 Na ’n half uurtje ofzo (kan iets langer hebben geduurd, ik heb niet op de klok kunnen kijken) lag ie toch éindelijk te slapen… wat zeg ik: hij lag zelfs behóórlijk te snurken (en díe eigenschap heeft ie dan weer van z’n vader! ;-)) Toen heb ik maar héél zachtjes naar beneden gebeld en heeft Erik ‘m weer voorzichtig in z’n eigen bedje gelegd.
Nou weet ik ook wel dat dit geen gewoonte moet worden maar ik vond ’t weer zó héérlijk ouderwets om m’n kleine mannetje naast me te hebben liggen slapen. Kijk, als hij gaat liggen meuten, dan is ’t snel afgelopen maar zoals ’t vanavond ging, vind ik ’t helemaal best. Ik geniet ervan en als ik daarmee Erik ’n btje kan ontlasten, zodat ie ook eindelijk weer ’s ’n avond voor zichzelf heeft, dan is dat natuurlijk helemaal mooi.
13 reacties »
RSS feed voor reacties op dit bericht.
TrackBack URL
Heerlijk he zo’n warm lichaampje tegen je aan. Bij Kian begon dat ook zo met 2 jaar en 3 maanden en hij heeft het nog. De laatste 10 minuten zitten we met zijn 3-en op bed met alle lichten uit en daarna kunnen we hem pas op bed leggen. Hier is het dus een gewoonte geworden.
Reactie door Linda op donderdag 12 februari 2009 om 11:09
Da’s toch wel superschattig nietwaar. Ik hoop dat je snel weer fitter bent, want jij boven en Erik beneden da’s natuurlijk ook niet echt heel tof wel?
Reactie door Toaske op dinsdag 10 februari 2009 om 22:09
Heerlijk he, als je kleintje dan ineens weer dicht bij je en tegen je aan in slaap valt. Dat mis ik soms wel. Groter groeien is leuk, leren kletsen, praten, spelen en lopen ook. Maar het is toch wel jammer dat daarmee ook dat knuffelige verdwijnt.
Reactie door Mamaloena op dinsdag 10 februari 2009 om 21:41
Gelukkig slaapt onze Guusje ook goed. We moeten wel altijd eerst alle ritueeltjes doorlopen eer ze echt gaat slapen maar ach, als dat alles is!! Hopelijk blijft dat nog een hele poos zo.
Reactie door Marjan op dinsdag 10 februari 2009 om 14:41
Het is misschien pedagogisch onverantwoord, maar zo eens een keertje… Kan me goed voorstellen dat je Erik ook wel even met rust wilde laten. En het is toch ook nog wel een keertje lekker dat hij zo lief bij je komt liggen. Nu wil hij dat nog! En dat handje: cute! Hoop dat jullie verder lekker geslapen hebben!
Reactie door Maike op dinsdag 10 februari 2009 om 13:23
Soms is het wel lekker om zo’n kleine dichtbij je in de buurt te hebben, zeker als ze snel in slaap zijn en geen kind meer aan ze hebt. maar wat je zegt: het moet geen gewoonte worden. Heeft hij nadat Erik hem weer op bed heeft gelegd geslapen tot vanochtend?
Reactie door Marjolein op dinsdag 10 februari 2009 om 12:56
Guusje heeft geen moeite met naar bed gaan, alleen komt ze midden in de nacht vaan naar boven en kruipt dan heel zachtjes naast mij. Ze geeft dan meteen een handje en slaapt meestal weer verder.
Ik vind het soms niet echt lekker liggen, maar dat lekkere warme lijfje tegen me aan vind ik dan wel weer heel lekker. Zolang ze nog heel makkelijk gaat slapen ‘s-avonds, vind ik het niet zo erg.
Ik hoop voor je dat de kleine meid volgende week maar komt!!
Reactie door Esjuh© op dinsdag 10 februari 2009 om 9:26
Sind de verhuizing had Manon niet één hele nacht in dr eigen bedje geslapen! In het begin kwam ze iedere keer naar beneden, stond ze voor het ruitje in de deur te gluren (;)), we legden ze iedere keer terug wat gewoon goed ging, maar ze kwam er dus snel daarna weer uit. Daarna vonden we ze diverse keren terug naast grote broer. Slapend en wel en legden we ze terug. Toen was ons bed favoriet. Na een kwartiertje sloop ze dr kamer uit richting ons bed, ook bezaaid met knuffels haha. Soms legden we ze terug en soms lieten we ze liggen, ze ligt als een muisje, dat scheelt. En nu..en nu!! Nu heeft ze al 2 hèle nachten doorgebracht op dr eigen kamertje..Nee maar! Komt dus ook gewoon weer goed..:)
Reactie door Annemarie op dinsdag 10 februari 2009 om 9:25
Lief he als ze zo tegen je aan komen liggen en dan nog effe checken of je er nog bent.
Af en toe moet dat kunnen..ZEKER als hij dan lekker in slaap kan vallen.
Hopelijk hebben hij (en jij !) goed geslapen vannacht.
Reactie door Tan op dinsdag 10 februari 2009 om 9:16
Schattig dat hij zo voorbereid naar jullie kamer kwam..onbewust wist hij misschien dat papa ook even rust nodig had ;). Ik hoop inderdaad voor jullie dat het geen gewoonte wordt, maar af en toe, dat kan toch geen kwaad?!
Reactie door Phine op dinsdag 10 februari 2009 om 9:03
Superlief zeg. maar het moet geen gewoonte worden denk..
anders liggen er straks 2 tussen jullie in..
ook gezellig…
maar dat gaat vervelen…
lol
welterust! (ook voor Jonne 😉 )
Reactie door Saskia op dinsdag 10 februari 2009 om 8:34
Heel, heel soms, zwicht ik ook hoor. Het is zó lekker zo’n kleine smurf dicht (in jouw geval is dat relatief) tegen je aan te hebben! Ik hoop voor jou maar dat het meiske het met eenweek of vier wel gezien heeft daarbinnen. Maar wellicht vind ze het wel príma zo en wacht nog een weekje of zes…;-)
Reactie door Caroline op dinsdag 10 februari 2009 om 8:21
Wat lief he, dat ze toch altijd even willen controleren of je er nog wel bent! Zelfs Julian doet dat al, altijd even 1 oogje open 😉
Nog even en dan kun je Jonne weer lekker “normaal” knuffelen, zonder dat die dikke buik in de weg zit!
Reactie door Marjan op dinsdag 10 februari 2009 om 6:39